“Αυτή η υποτροφία την οποία δέχτηκα με ενθουσιασμό, υπήρξε ένα μεγάλο δώρο και μοναδική ευκαιρία για μένα” λέει σήμερα ο Έλληνας ψυχίατρος Στέφανος Δημητρακόπουλος.
Της δήλωσης αυτής προηγήθηκε εξάμηνη διαμονή στη Μελβούρνη, την οποία εξασφάλισε το γεγονός ότι κέρδισε την πρώτη υποτροφία που πρόσφερε το Νευροψυχιατρικό Κέντρο Μελβούρνης, απόρροια μιας πρωτοβουλίας συνεργασίας μεταξύ του Κέντρου Υγείας Μελβούρνης και του Πανεπιστημίου Μελβούρνης.
Στόχος, να δοθεί η ευκαιρία σε νέους ερευνητές από την Ελλάδα και, συγκεκριμένα, από το Εθνικό Πανεπιστήμιο Αθηνών να πάρουν μέρος σε κλινική έρευνα στο Royal Melbourne Hospital και το Sunshine Hospital.
O ψυχίατρος Στέφανος Δημητρακόπουλος, ο οποίος έφθασε στη Μελβούρνη τον Αύγουστο του 2016, πήρε μέρος σε μία έρευνα, η οποία στοχεύει στο να εντοπίσει τις αλλαγές που προκαλεί η σχιζοφρένεια στον εγκέφαλο, ιδιαίτερα σε όσους πάσχουν από τις τις σοβαρότερες μορφές αυτής της ασθένειας.
Εκφράζοντας την ευγνωμοσύνη του γι' αυτήν την ευκαιρία που του δόθηκε, ο Έλληνας επιστήμονας θα πει: "Είναι μεγάλη μου τιμή να μοιραστώ την εμπειρία που απέκτησα τους τελευταίους έξι μήνες συνεργαζόμενος εδώ με την επιστημονική ομάδα και να δημιουργήσω μια άριστη επικοινωνία μεταξύ του Πανεπιστημίου Αθηνών και του Πανεπιστημίου Μελβούρνης.
Κατά τη διάρκεια της παραμονής μου στην πόλη σας, είχα την ευκαιρία να πάρω μέρος σε πρωτοποριακή έρευνα και να συνεργαστώ με κορυφαίους επιστήμονες στον κλάδο της Νευροψυχιατρικής. Πρόκειται για μια εξαιρετική εμπειρία" δήλωσε ο κ. Δημητρακόπουλος.
Στόχος του Νευροψυχιατρικού Κέντρου Μελβούρνης είναι - με την προσφορά των υποτροφιών αυτών - να δώσει την ευκαιρία σε νέους ταλαντούχους Έλληνες ερευνητές να ξεκινήσουν στη Μελβούρνη την ερευνητική τους πορεία και να εξελιχθούν σε ηγέτες στην έρευνα της νευροψυχιατρικής στην Ελλάδα.
ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ
"Υπήρξε μια μοναδική ευκαιρία για μένα, να ασχοληθώ με την έρευνα του αντικειμένου που μ' ενδιαφέρει και να συνεργαστώ με κορυφαίους επιστήμονες στον κλάδο της νευροψυχιατρικής.
Το θεωρώ επίτευγμα το ότι κέρδισα την υποτροφία -υπήρχαν κι άλλοι υποψήφιοι- για το λόγο ότι στην Ελλάδα η έρευνα αποτελεί -στην παρούσα κατάσταση- είδος υπό εξαφάνιση.
Απλά υπάρχει υποχρηματοδότηση, γεγονός ιδιαίτερα αποθαρρυντικό για νέους επιστήμονες και ερευνητές".
Στο ερώτημα "αν θα τον ενδιέφερε να επιστρέψει στην Αυστραλία", δηλώνει: "Είμαι σε μια ηλικία που η έρευνα, η προώθηση της καριέρας μου, μ' ενδιαφέρει ιδιαίτερα. Και η Αυστραλία, η Μελβούρνη ειδικότερα, μου προσφέρει αυτήν την ευκαιρία. Το έδαφος εδώ είναι πρόσφορο και οι προοπτικές εξέλιξης στον τομέα μου εξαιρετικές. Η εμπειρία μου εδώ υπήρξε απίστευτη.
Σ' αυτό, συνέτεινε σε μεγάλο βαθμό, η καινούργια τεχνογνωσία, η ευκαιρία να συνεργαστώ με κορυφαίους επιστήμονες, αλλά και ο τρόπος που με δέχτηκαν κοντά τους οι καθηγητές Ντένης Βελακούλης και Χρήστος Παντελής. Από την πρώτη στιγμή μ' έκαναν να αισθανθώ μέλος της οικογένειάς τους. Σε τελευταία ανάλυση, όμως, ο ανθρώπινος παράγοντας δεν είναι και ο πιο σημαντικός;"
ΔΕΝ ΕΝΟΙΩΣΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΣ
Πέρα από την ικανοποίηση που ένοιωσε μέσα στην επιστημονική οικογένεια, πώς αισθάνθηκε μέσα στην ευρύτερη κοινωνία; Αλήθεια πού έμεινε, εννοώ σε ποια περιοχή.
''Έμεινα στο Περάν, είδα όμως κι' άλλες περιοχές της Μελβούρνης και θα μπορούσα να πω, με κάθε ειλικρίνεια, ότι δεν αισθάνθηκα 'διαφορετικός'. Διαπίστωσα, δε, με μεγάλη ικανοποίηση ότι η Μελβούρνη δεν είναι απλά μια υπέροχη πολυπολιτισμική πόλη, αλλά δέχεται και αγαπά τον πολυπολιτισμικό χαρακτήρα της. Αυτό είναι φανταστικό. Να βλέπεις όλο αυτό το μωσαϊκό να ζει αρμονικά. Να υπάρχει μια ισορροπία, σ' έναν χώρο που ζουν και κινούνται εκατομμύρια διαφορετικοί, πολιτισμικά, άνθρωποι.
Όταν μιλούμε, βέβαια, για προσαρμογή, η γλώσσα είναι ένας παράγοντας που θα πρέπει να λάβουν σοβαρά υπόψη τους, όσοι επιθυμούν να κάνουν την Αυστραλία νέα πατρίδα τους. Οφείλεις να είσαι εξοικειωμένος μαζί της, γιατί αλλιώς με την ίδια ευκολία που σου ανοίγει πόρτες, μπορεί και να σου τις κλείσει".
Ο ίδιος, βέβαια, δεν αντιμετώπισε ένα τέτοιο πρόβλημα, αυτό όμως δεν τον εξοπλίζει με παρωπίδες.
"Οφείλουμε να είμαστε προσγειωμένοι και συγκεκριμένοι στους στόχους μας. Η Αυστραλία, στον κλάδο μου, να επαναλάβω, βρίσκεται στην κορυφή. Σε αντίθεση με την Ελλάδα όπου το αντικείμενο της επιστημονικής έρευνας, θεωρείται πολυτέλεια".
"Είμαι ευγνώμων για την ευκαιρία που είχα, ένα ολόκληρο εξάμηνο να βιώσω αυτήν τη μοναδική εμπειρία στον κλάδο μου και επιπλέον να κάνω την γνωριμία μου με μια χώρα που διαρκώς εξελίσσεται και προοδεύει" καταλήγει ο Έλληνας επιστήμονας.
Πηγή: neoskosmos.com