Ο Αλέξανδρος Θεοδωρίδης προτιμά να τοποθετεί τα πράγματα από την αρχή στη σωστή τους διάσταση. Αυτή είναι μια διαπίστωση που από το ξεκίνημα της κουβέντας μαζί του σε κάνει να νιώθεις μια περίεργη σιγουριά. Σου δημιουργεί την αίσθηση -αν όχι τη βεβαιότητα- ότι θα απλωθούν τα πράγματα μπροστά σου όπως ακριβώς είναι και, σίγουρα, θα λάβεις την αληθινή τους γεύση. Την αισθάνεσαι ήδη.
Η κουβέντα περιστρέφεται, κυρίως, γύρω από τη... διάσωση τροφίμων στην Ελλάδα. Είναι ο εμπνευστής της εθελοντικής οργάνωσης «Μπορούμε» που ξεκίνησε από το να «σώσει» 12 τυρόπιτες και σήμερα σώζει 24 χιλιάδες μερίδες την ημέρα.
Ένα καφέ μπαρ έτοιμο να κλείσει, με 12 τυρόπιτες που θα κατέληγαν στον σκουπιδοτενεκέ. Αντί αυτού, μ' ένα τηλεφώνημα, βρήκαν το δρόμο τους στο συσσίτιο της πλησιέστερης εκκλησίας.
«Είδαμε πόσο εύκολο είναι για έναν δωρητή μ' ένα τηλεφώνημα να πει 'έχω αυτά'. Τα υπόλοιπα είναι δική μας δουλειά. Δεν έχουμε αποθήκη, γνωρίζουμε όμως πού είναι τα συσσίτια σ' όλη την Ελλάδα και λειτουργούμε ανάλογα. Ο δωρητής μπορεί να είναι κάποιος ιδιώτης που κάνει ένα πάρτι στο σπίτι του, μέχρι μεγάλες εταιρίες τροφίμων και αλυσίδες σούπερ μάρκετ, η λαϊκή αγορά, το ζαχαροπλαστείο ή ένας φούρνος. Στην ουσία πάρα πολλοί».
ΕΘΕΛΟΝΤΕΣ
Πού βρίσκεται ο εθελοντισμός στην Ελλάδα σήμερα, δεδομένου ότι απ' ό,τι γνωρίζουμε πριν την κρίση ήταν σχεδόν ανύπαρκτος;
«Είναι γεγονός ότι η Ελλάδα το 2008 είχε το χαμηλότερο ποσοστό εθελοντών στην Ευρώπη. Τα πράγματα έχουν αλλάξει δραστικά από τότε. Εμείς ξεκινήσαμε με πέντε εθελοντές και σήμερα έχουμε πάνω από 150. Στο διάστημα των τελευταίων τριών ετών είχαμε πάνω από 500 εθελοντές.
Εκείνο που μας ενδιαφέρει είναι και η ευαισθητοποίηση των νέων γενεών στο θέμα του εθελοντισμού.
Αυτός είναι και ο λόγος που έχουμε συγκροτήσει ένα ειδικό εκπαιδευτικό πρόγραμμα. Επισκεπτόμαστε τα σχολεία και μέσα από διάφορα παιχνίδια δίνουμε το μήνυμα πόση σημασία έχει ο εθελοντισμός».
Πώς καλύπτονται τα λειτουργικά έξοδα είναι μία άλλη ερώτηση, που ζητά την απάντησή της.
«Από την Άνοιξη του 2013 υπήρχε μια φοβερή δυναμική. Δεν ήταν η πρόθεσή μας να δημιουργήσουμε κάτι τόσο μεγάλο. Κατ' ανάγκη, έπρεπε να έχουμε ένα γραφείο. Είχα μιλήσει για τη δουλειά μας σ' έναν ραδιοφωνικό σταθμό της Ελβετίας, με αποτέλεσμα να μας προσεγγίσει ένα ζευγάρι γερμανόφωνων Ελβετών και να μας ρωτήσει 'ποιες είναι οι ανάγκες σας;'. Είπαν ότι θα αναλάβουν το ενοίκιο του γραφείου για ένα χρόνο και σήμερα, πέντε χρόνια αργότερα, εξακολουθούν και το πληρώνουν. Επίσης, το Ίδρυμα «Σταύρος Νιάρχος» έχει αναλάβει τη μισθοδοσία του προσωπικού. Υπάρχει θετική ανταπόκριση στο έργο μας».
Έκφραση της ανταπόκρισης αυτής αποτελεί αναμφίβολα και η συνεργασία με τον εθελοντικό οργανισμό The Hellenic Initiative Australia που παρακινεί και ενθαρρύνει εκείνους που θα επισκεφθούν την Ελλάδα φέτος να διαθέσουν λίγο από τον χρόνο τους προκειμένου να συμβάλλουν στο έργο του «Μπορούμε».
Αυτό ενδέχεται να μεταφράζεται σε ολιγόωρη εργασία στις λαϊκές αγορές προκειμένου να συγκεντρωθούν τα προϊόντα που δεν πουλήθηκαν, μέχρι να μαζέψουν φρούτα και λαχανικά που έχουν δωρίσει παραγωγοί.
«Για μας αυτό σημαίνει πάρα πολλά. Οι εθελοντές του εξωτερικού, ιδιαίτερα από μια χώρα που βρίσκεται τόσο μακριά, όπως η Αυστραλία, έχουν ιδιαίτερη θέση στην καρδιά μας. Είναι μια ειδική πάστα ανθρώπων. Πιστεύω ότι η κίνηση αυτή συμβολίζει το πραγματικό νόημα αλληλεγγύης, δέσμευσης και προσφοράς» λέει ο Αλέξανδρος Θεοδωρίδης.
ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ
«Ασύλληπτο όνειρο» χαρακτηρίζει ο ίδιος την πρόσκληση που έλαβε να παρευρεθεί στην πρώτη επίσημη εκδήλωση του The Hellenic Initiative Australia, τo Brisbane Gala Dinner που έγινε το περασμένο Σάββατο στο Μπρίσμπαν. Μια εκδήλωση στην οποία παρευρέθηκαν πολυάριθμοι διακεκριμένοι ομογενείς και φιλέλληνες, συγκεντρώθηκαν δε $175.000 από προσφορές.
Να σημειωθεί ότι κύριος ομιλητής ήταν ο εμπνευστής της όλης προσπάθειας και πρόεδρος του Hellenic Initiative Ανδρέας Λιβέρης, ενώ στην ίδια εκδήλωση μίλησε και ο Αλέξανδρος Θεοδωρίδης.
«Πάντα στη ζωή μου είχα αγάπη. Ποτέ όμως δεν είχα την ευκαιρία να δεχθώ τόση αγάπη και τόση θετική ενέργεια από τόσους πολλούς ανθρώπους. Είναι μια εμπειρία η οποία με έχει πραγματικά συγκλονίσει και με κάνει πανευτυχή» ομολογεί λίγες ώρες αργότερα ο Θεοδωρίδης.
Προσγείωση στην πραγματικότητα της Ελλάδας που, ούτως ή άλλως, θα γίνει το επόμενο 24ωρο, δεν φαίνεται να του αλλάζει -όχι άμεσα τουλάχιστον-, τη διάθεση.
Στο ερώτημα «αν βλέπει φως στην άκρη του τούνελ» απαντά σχεδόν παρορμητικά: «Bλέπω, επειδή δεν θέλω να το δω αλλιώς. Έχω έναν γιο 20 μηνών. Η Ελλάδα χρειάζεται κάποιον να μαζέψει τα πράγματα. Δεν θέλω καν να μιλώ για κρίση γιατί δεν ακριβολογώ. Η κρίση είναι κάτι που έρχεται και περνά. Όπως αυτή που είχατε μόλις τώρα βόρεια. Στην Ελλάδα υπήρχε εδώ και καιρό. Πρόκειται για κοινωνική και πολιτική αποδόμηση. Εκείνο που χρειαζόμαστε είναι διαφορετικές προσεγγίσεις.
Κατ' αρχήν, να αποδαιμονοποιήσουμε την επιχειρηματικότητα. Την αντίληψη ότι όσοι επιτυγχάνουν στον επιχειρηματικό χώρο είναι λαμόγια. Για να πας μπροστά, να πουλήσεις, εξαρτάται από το πόσους φίλους έχεις στα υπουργεία. Αυτή είναι η αντίληψη που επικρατεί.
Μετά είναι το σύστημα της φορολογίας. Ποιος τρελός θα τολμήσει να κάνει επιχείριση σήμερα με τους εξωφρενικούς φόρους που επιβάλλουν;
Βέβαια, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε το τέρας της γραφειοκρατίας, που απογοητεύει και τους πιο ένθερμους πατριώτες του εξωτερικού. Μόλις σήμερα μιλούσα με κάποιον στο Περθ που σχεδίαζε να κάνει μεγάλες επενδύσεις στην Ελλάδα και μετά από 40 ταξίδια... έφυγε νύχτα».
Δίνοντάς μου, για μια στιγμή, την εντύπωση ότι παρά τις διαβεβαιώσεις του, δεν βλέπει το φως στην άκρη του τούνελ, θα πει: «Κοιτάξτε. Ποιος να μας το έλεγε και να μην τον παίρναμε για τρελό ότι θα είχαμε 24% ανεργία και 35% των συνανθρώπων μας στην Ελλάδα, να ζουν σήμερα στα όρια της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού. Αν δεν υπήρχε οικογένεια στην Ελλάδα, δεν ξέρω πού θα βρισκόμαστε. Η οικογένεια είναι που μας κρατά ακόμη. Εκεί που ο ένας μοιράζεται ό,τι έχει με τους άλλους. Το δέσιμο των μελών της. Τόσο απλά».
Πηγή: neoskosmos.com