Μετά από 100 χρόνια οι άνθρωποι συνεχίζουν να τιμούν το πατριωτικό πνεύμα ενός 11χρονου Ελληνοαυστραλού, ο οποίος πέθανε την ώρα που πετούσε δώρα σε στρατιώτες που επέστρεφαν από τα μέτωπα του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου.
Ο Εκτορας Βασίλης (Hector Vasyli) τραυματίστηκε θανάσιμα στις 9 Ιουνίου του 1918, όταν ένα όχημα που μετέφερε στρατιώτες πάνω από τη γέφυρα Βικτώρια στο Μπρισμπέιν παρέκκλινε της πορείας του για να αποφύγει άλλο όχημα και έπεσε πάνω στο μικρό αγόρι.
Ο 11χρονος ομογενής πέθανε κατά τη μεταφορά του στο νοσοκομείο, αναφέρει σε δημοσίευμα στην ιστοσελίδα του το δίκτυο «ABC».
Ο Εκτορας, ο οποίος κατά κανόνα πουλούσε εφημερίδες, βρίσκονταν ανάμεσα στο πλήθος που καλωσόριζε τραυματισμένους και αρρώστους καθώς αυτοί μεταφέρονταν σε νοσοκομείο στο Kangaroo Point.
Η Κριστίνα Ιλινγκ-Γκόντμπολντ της πολιτειακής βιβλιοθήκης του Κουίνσλαντ ανέφερε πως ο Εκτωρ είχε σχεδόν αγιοποιηθεί μετά το θάνατό του λόγω των πράξεών του πριν χτυπηθεί από το αυτοκίνητο.
«Ο Εκτορας είχε τη συνήθεια να μαζεύει χρήματα και να τα ξοδεύει σε τσιγάρα, σοκολάτες και λουλούδια, τα οποία τα προσέφερε στους στρατιώτες που επέστρεφαν», είπε στο «ABC».
«Μπορεί σήμερα να σκεφτόμαστε πως τα τσιγάρα δεν θα έκαναν καλό σε αυτούς τους τραυματισμένους στρατιώτες και οι σοκολάτες ακόμα χειρότερα, αλλά εκείνες τις ημέρες ήταν απλώς μια ένδειξη σεβασμού για τις χαμένες απολαύσεις της ζωής καθώς βρίσκονταν στον πόλεμο», πρόσθεσε.
Εναν αιώνα αργότερα, τα μέλη της Ελληνικής κοινότητας του Μπρισμπέιν συνεχίζουν να καταθέτουν στεφάνια στο πέτρινο μνημείο που έχει χτιστεί για να τιμήσει τη σύντομη ζωή του Εκτορα.
Στο μνημείο είναι σκαλισμένο το πρόσωπο του μικρού, ενώ από κάτω αναφέρεται:
«Κατά τη διάρκεια της σύντομης ζωής του αφιέρωσε μεγάλο μέρος του χρόνου του στην πατριωτική δουλειά προς τους Αυστραλούς στρατιώτες κατά τη διάρκεια του Μεγάλου Ευρωπαϊκού Πολέμου. Στις φλέβες του έτρεχε το ηρωικό αίμα της Ελλάδος και στο στήθος ενός παιδιού βρίσκονταν η καρδιά ενός άντρα».
Ο πρόεδρος του τοπικού παραρτήματος του «Hellenic RSL», Βλάσης Ευσταθίου (Vlas Efstathis) δήλωσε πως το μνημείο είναι ακόμα και σήμερα ένας σημαντικός τόπος των εορτασμών της κοινότητας. «Για όσο καιρό θυμάμαι, επί περίπου 30 χρόνια, πάντοτε συναντιόμαστε εκεί», ανέφερε.
«Είναι μια ιστορία που μου αρέσει να διηγούμαι γιατί αποτελεί ένα πρότυπο, ένα μικρό παιδί να κάνει όλα αυτά τα πράγματα και να έχει ένα τόσο τραγικό τέλος… Θεωρώ πως πρέπει να τον θυμόμαστε», πρόσθεσε στο «ABC», τονίζοντας τη συμβολή του πρώην πρόξενου της Ελλάδος στο Κουίνσλαντ, Alex Freeleagus, στη διατήρηση του μνημείου.
Πηγή: ekirikas.com