Αν κάποιος αναφέρει το όνομα Θωμάς Καρβέλας στην Αμερική, πιθανώς να μην εισπράξει καμιά αντίδραση. Αν όμως πει Tom Carvel τότε όλοι σίγουρα θα αναφωνήσουν: “Παγωτό!”. Πως όμως το όνομα αυτό έγινε συνώνυμο του παγωτού στην Αμερική; Ο Θωμάς Καρβέλας ήταν 4 ετών όταν οι γονείς του μετανάστευσαν από την Αθήνα στη Νέα Υόρκη. Όπως οι περισσότεροι ομογενείς, όταν πια μεγάλωσε, προσπαθούσε να βγάλει τα προς το ζην με χαμαλοδουλειές.
Ένα τρομερά ζεστό σαββατοκύριακο στη Νέα Υόρκη, ο Θωμάς δούλευε ως οδηγός μεταφέροντας παγωτό όταν για κακή – ή μήπως καλή; – του τύχη έσκασε το λάστιχο. Το παγωτό κινδύνευε να λιώσει και έτρεξε γρήγορα σε ένα κοντινό κατάστημα για να προμηθευτεί ηλεκτρικό ρεύμα και να σώσει το παγωτό.
Όταν όμως γύρισε στο φορτηγό είδε πολύ κόσμο να έχει μαζευτεί και να ρωτάει τι είδους “μαλακό” παγωτό είναι αυτό. Ο Καρβέλας, ο οποίος είχε ήδη αλλάξει το όνομα του σε Τομ Κάρβελ, άδραξε την ευκαιρία, έστησε ένα πάγκο και άρχισε να πουλάει το παγωτό. Μέχρι τότε στην Αμερική το παγωτό ήταν αποκλειστικά σκληρής υφής και οι πελάτες είχαν ενθουσιαστεί με τη νέα καινοτομία.
Πολύ γρήγορα δημιουργήθηκε τεράστια ουρά, ο Τομ ξεπούλησε το παγωτό και έβγαλε το αδιανόητο για την εποχή ποσό των 3.500 δολαρίων που σε σημερινή αξία ξεπερνούν τα 65.000 δολάρια. Ο Τομ δε το σκέφτηκε πολύ. Την επόμενη μέρα γύρισε στο σημείο, αγόρασε το κατάστημα από το οποίο προσπάθησε να προμηθευτεί ηλεκτρικό ρεύμα και μέσα σε 5 χρόνια τελειοποίησε την ιδέα του, αφού χάρη στις μηχανικές του γνώσεις έφτιαξε μια μηχανή που διατηρούσε το – φτιαγμένο με ζαχαροπλαστική κρέμα – παγωτό σε μαλακή υφή και κατοχύρωσε την ευρεσιτεχνία.
Το παγωτό αυτό ήταν ξεχωριστό καθώς τα παρόμοια γλυκίσματα της εποχής ήταν σκληρά. Το μηχάνημα του Τομ διατηρούσε το μείγμα με κρέμα ζαχαροπλαστικής που επινόησε ο ίδιος σε πολύ χαμηλές θερμοκρασίες, χωρίς όμως να παγώνει τελείως. Στην πραγματικότητα ο Τομ Κάρβελ ήταν από τους πρώτους στον κόσμο που επινόησαν αυτό που στην Ελλάδα γνωρίζουμε ως “παγωτό μηχανής”.
Ο Τομ δεν έμεινε στην ιστορία μόνο για το παγωτό, καθώς είναι ένα μύθος στο χώρο της επιχειρηματικότητας καινοτομώντας και σε κάτι άλλο. Ήταν ο πρώτος που έφερε τη λογική του 1+1 στην αγορά. Αύξησε την τιμή του παγωτού και έδινε με κάθε παγωτό δώρο άλλο ένα στον πελάτη δημιουργώντας του έτσι την ψευδαίσθηση ότι αγοράζει κάτι φθηνότερο.
Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο η επιχείρηση του Κάρβελ άρχισε να αναπτύσσεται ραγδαία. Ξεκίνησε να πουλά τις θαυματουργές μηχανές του σε όλη την επικράτεια των ΗΠΑ, αλλά και να επισκέπτεται προσωπικά όλους τους πελάτες του για να τους εκπαιδεύσει, δείχνοντας τους τη σωστή χρήση της μηχανής. Εξελίχθηκε σε έναν από τους προδρόμους του τύπου εμπορικής ανάπτυξης που ονομάζουμε franchise. Το 1947 κατοχύρωσε το εμπορικό σήμα της αλυσίδας του, ιδρύοντας παράλληλα δική του σχολή, όπου εκπαίδευε τους καινούργιους υπαλλήλους.
Τα καταστήματα Carvel έφτασαν τα 700 μέχρι το 1981 και ο Τομ Κάρβελ έγραψε ιστορία στην Αμερική. Ο Κάρβελ έγραψε ιστορία στις ΗΠΑ και λόγω της μαεστρίας του σε επίπεδο μάρκετινγκ. Πίστευε ότι η εικόνα έπαιζε καθοριστικό ρόλο στην προώθηση των προϊόντων και γι’ αυτό ήταν ο πρώτος γενικός διευθυντής εταιρείας που πρωταγωνιστούσε σε διαφημιστικά στην τηλεόραση και στο ραδιόφωνο.
«Μπορείς να βάλεις ένα ψηλό, όμορφο εκφωνητή με την τέλεια φωνή, την τέλεια προφορά και την τέλεια γραμματική. Αλλά πολλοί λίγοι αγοραστές παγωτού μοιάζουν με αυτούς. Τα διαφημιστικά μας απευθύνονται σε ανθρώπους που μοιάζουν με εμάς, μιλούν σαν και εμάς και ακούγονται σαν και εμάς», δήλωσε στους Times το 1985. Βέβαια πολύ πιο… αφοπλιστική ήταν η απάντηση του όταν χρόνια νωρίτερα είχε ρωτηθεί για ποιο λόγο αποφάσισε να γίνει ο ίδιος το κεντρικό πρόσωπο της εταιρίας. «Δεν μπορούσα να βρω κάποιον φθηνότερο από εμένα…»
Ο άνδρας με τα γαλανά μάτια και το λευκό μουστάκι εξελίχθηκε σε καλτ φιγούρα της αμερικανικής τηλεόρασης. Τα παγωτά του εμφανίστηκαν σε τηλεοπτικές σειρές και σε επεισόδια των Simpsons, όπου έχει υπάρξει και επεισόδιο με μίμησή του. Ομοίως και σε ένα σκετς της εκπομπής SNL.
Ο Τομ Κάρβελ παντρεύτηκε, δεν έκανε παιδιά και μετά το θάνατο του το 1990 σε ηλικία 84 ετών ακολούθησαν δικαστικές διαμάχες μεταξύ της οικογένειας και των δικηγόρων, όπως συμβαίνει συνήθως μετά το θάνατο κάθε ανθρώπου που είναι τόσο μα τόσο πλούσιος. Άφησε πίσω του μια αμύθητη περιουσία, ένα τεράστιο brand που διέθετε 400 καταστήματα σε όλο τον κόσμο και ένα μύθο επιχειρηματικότητας που διδάσκεται μέχρι και σήμερα σε επιχειρηματικά σεμινάρια στην Αμερική. Και όλα αυτά από ένα σκασμένο λάστιχο.
Πηγή: pagenews.gr