Είναι το σενάριο-εφιάλτης για όλες τις μέλλουσες μητέρες του κόσμου. Ενώ όλα εξελίσσονται φυσιολογικά στην εγκυμοσύνη τους ένας σπασμός, ένας απρόσμενος πόνος, μία απρόβλεπτη επιπλοκή και… ένας πρόωρος τοκετός. Αν τελικά το σενάριο αυτό από εφιάλτης γίνει πραγματικότητα τότε η ζωή τους μεταβάλλεται σε έναν καθημερινό Γολγοθά που κανένας, ούτε η επιστήμη σε εκείνη τη δεδομένη στιγμή, δεν ξέρουν πόσο θα διαρκέσει. Αν το μωρό τους δεν καταφέρει να επιβιώσει, είναι καταδικασμένες να ζήσουν την υπόλοιπη ζωή τους με την ανάμνηση του χαμού του. Αν επιβιώσει, κάθε μέρα που περνά στα πρώτα χρόνια της ζωής του, θα την ζουν με την Δαμόκλεια σπάθη της επόμενης παιδιατρικής γνωμάτευσης, πάνω από τα κεφάλια τους. Και αν αυτή η γνωμάτευση επιβεβαιώσει κάποιες εφ' όρου ζωής αναπηρίες -κάτι που, δυστυχώς, το κάνει για το 25% των πρόωρων μωρών που καταφέρνουν να επιζήσουν- τότε θα πρέπει να αποδεχθούν ότι η ζωή τους θα αλλάξει για πάντα, να ξεπεράσουν το σοκ, να πολεμήσουν τις όποιες ενοχές και αρνητικές σκέψεις έχουν και μπορεί να τις οδηγήσουν σε κατάθλιψη και να βρουν τη δύναμη να σταθούν στα πόδια τους. Γιατί ξέρουν ότι το πιο αγαπημένο τους πλάσμα στον κόσμο χρειάζεται τη στήριξη και φροντίδα τους και θα την χρειάζεται για όσο αυτές θα αναπνέουν.
Και το να χαρακτηρίζουμε αυτό το σενάριο, εφιάλτη, δεν είναι υπερβολή. Αρκεί να αναλογιστεί κανείς ότι το 85% των θανάτων νεογνών οφείλεται σε πρόωρους τοκετούς. Την ίδια στιγμή το ένα στα τέσσερα μωρά που γεννιέται πρόωρα καταφέρνει να επιβιώσει, θα ζήσει το υπόλοιπο της ζωής του με κάποια χρόνια πνευμονική πάθηση, ή θα έχει μειωμένη διανοητική ανάπτυξη, πολύ πιθανόν να πάσχει από εγκεφαλική παράλυση, κώφωση ή τύφλωση.
Γι' αυτό η έρευνα του ομογενή επιστήμονα από τη Μελβούρνη, Δρ Χάρη Γεωργίου, θεωρείται μία από τις σημαντικότερες στον τομέα της προγεννητικής ιατρικής, γιατί μπορεί να βοηθήσει στο να σωθούν εκατομμύρια νεογνά που σήμερα είτε δεν επιβιώνουν είτε, έστω και αν ζήσουν, πάσχουν από σοβαρές αναπηρίες.
Για 10 χρόνια τώρα, ο διακεκριμένος ερευνητής του Τμήματος Μαιευτικής και Γυναικολογίας του Πανεπιστημίου Μελβούρνης, ερευνά πώς η επιστήμη μπορεί να προβλέψει έναν πρόωρο τοκετό. Ο Δρ Γεωργίου με την συνάδελφό του ερευνήτρια γυναικολόγο Δρ Μέγκαν Ντι Κουίνζο, κατάφερε να αναπτύξει μία πολύ απλή εξέταση η οποία θα προβλέπει αν μία εγκυμονούσα πρόκειται να γεννήσει πρόωρα.
«Η εξέταση είναι λιγότερο παρεμβατική από το συνηθισμένο τεστ Παπανικολάου που κάνουν όλες οι γυναίκες. Γίνεται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο όπως το γνωστό τεστ Παπανικολάου και μπορεί να προβλέψει έναν πρόωρο τοκετό από 7-14 μέρες πριν αυτός ξεκινήσει» μας λέει ο Δρ Γεωργίου.
Πώς όμως μία εξέταση υγρού από τον κόλπο της εγκυμονούσας μπορεί να πει τόσα πολλά στους επιστήμονες;
Ο Δρ Γεωργίου και η συνεργάτης του Δρ Μέγκαν Ντι Κουίνζο, κατάφεραν, αρχικά, να εντοπίσουν τους βιοδείκτες που αναπτύσσονται στη μήτρα όταν αυτή «ετοιμάζεται» για τη διαδικασία του τοκετού. Αυτοί οι βιοδείκτες (είδος πρωτεϊνών στην ουσία) είναι συγκεκριμένοι και παρόντες σε όλες τις γυναίκες που βρίσκονται μόλις λίγες μέρες από τον τοκετό.
«Υπάρχουν εκατοντάδες βιοδείκτες στην περιοχή αλλά μόνο μία δεκάδα απ' αυτούς σχετίζεται άμεσα με τον τοκετό. Τους εντοπίσαμε μετά από έρευνες σε χιλιάδες εγκυμονούσες που προσφέρθηκαν εθελοντικά να εξεταστούν. Όταν εντοπιστούν αυτές οι πρωτεΐνες, σημαίνει ότι ο τοκετός πλησιάζει. Στόχος μας είναι η εξέταση που 'κατασκευάζουμε' να είναι προσιτή από άποψης τιμής για όλες τις μέλλουσες μητέρες του κόσμου» λέει χαρακτηριστικά τονίζοντας ότι πιστεύει ότι σε λίγα χρόνια θα είναι εξέταση ρουτίνας.
Το κόστος της 10χρονης έρευνάς του καλύφθηκε, όπως μας λέει ο ίδιος, από φιλανθρωπικούς οργανισμούς και το Εθνικό Συμβούλιο Έρευνας της Αυστραλίας. Τώρα όμως στο πλευρό τους οι δύο επιστήμονες έχουν και την Carmentix, μία εταιρία κολοσσό στο χώρο της παροχής ιατρικού υλικού, που έχει έδρα τη Σιγκαπούρη, είδε την επαναστατική έρευνα του ομογενή επιστήμονα και τώρα θέλει να επενδύσει σε αυτή.
Ο Δρ Γεωργίου όμως, ζητά βοήθεια.
«Προκειμένου να ολοκληρωθεί το τελευταίο στάδιο των κλινικών δοκιμών χρειαζόμαστε 2.500 εγκυμονούσες οι οποίες και θα υποβληθούν στην εξέταση για τις ανάγκες της έρευνας. Πιστεύω ότι η συλλογή αυτών των νέων εθελοντών δεν θα είναι δύσκολη υπόθεση γιατί από τη μέχρι τώρα εμπειρία μας όταν ζητήσαμε τη βοήθεια γυναικών που γέννησαν πρόωρα ή διέτρεχαν τον κίνδυνο πρόωρου τοκετού, δεν μας αρνήθηκαν. Έστω και αν δεν είμαστε αυτήν τη στιγμή σε θέση να τις βοηθήσουμε καταλάβαιναν ότι η δική τους βοήθεια τώρα θα σώσει πολλές ανθρώπινες ζωές στο μέλλον» αναφέρει ο Δρ Γεωργίου.
Προβλέπει, επίσης, ότι εντός των επόμενων πέντε ετών όλες οι μέλλουσες μητέρες θα υποβάλλονται στη συγκεκριμένη εξέταση, η οποία θα γίνεται μεταξύ της 24ης και 28ης εβδομάδας κύησης που θεωρείται και ως η πιο επικίνδυνη κατά τη διάρκεια μίας εγκυμοσύνης, περίοδος, όχι μόνο για να εκδηλωθεί πρόωρος τοκετός αλλά και για τις πιθανότητες επιβίωσης ή εκδήλωσης σοβαρών βλαβών στην υγεία του νεογνού αν αυτό γεννηθεί πρόωρα.
ΘΑ ΣΩΘΟΥΝ ΜΩΡΑ ΑΠΟ ΒΕΒΑΙΟ ΘΑΝΑΤΟ ΚΑΙ ΘΑ ΜΕΙΩΘΟΥΝ ΟΙ ΑΝΑΠΗΡΙΕΣ ΣΤΑ ΠΡΟΩΡΑ ΜΩΡΑ ΠΟΥ ΕΠΙΒΙΩΝΟΥΝ
«Κάθε δευτερόλεπτο που περνά εντός του πρώτου σπιτιού στη ζωή του ανθρώπου, δηλαδή τη μήτρα, αποτελεί διαβατήριο ζωής και υγείας για το έμβρυο που ετοιμάζεται μέρα με τη μέρα να βγει στον κόσμο» λέει ο Δρ Γεωργίου και εξηγεί πώς η έρευνά του όχι μόνο θα σώσει εκατοντάδες χιλιάδες νεογνά αλλά και ότι θα βοηθήσει να βελτιωθεί και η υγεία τους.
«Η επιστήμη έχει σήμερα στη διάθεσή της φαρμακευτικές αγωγές, στεροειδή για την ακρίβεια που αν δοθούν στην μητέρα ακόμα και δύο μέρες πριν τον τοκετό θα βοηθήσουν στην ανάπτυξη του εγκεφάλου και την ωρίμανση των πνευμόνων του εμβρύου. Ξέρουμε ότι ο θάνατος πολλών πρόωρων μωρών οφείλεται στην έλλειψη επαρκούς ανάπτυξης του εγκεφάλου ή των πνευμόνων. Από τα μέχρι τώρα εργαστηριακά αποτελέσματα μπορούμε να πούμε ότι η εξέταση θα μπορεί να προβλέψει τον πρόωρο τοκετό από 7-14 μέρες πριν αυτός αρχίσει. Συνεπώς ο θεράπων γιατρός της μέλλουσας μητέρας θα έχει τον χρόνο να βοηθήσει στην ανάπτυξη του εμβρύου» αναφέρει ο Δρ Γεωργίου.
Εκείνο που επισημαίνει είναι επίσης το γεγονός ότι αυτήν τη στιγμή η επιστήμη έχει στη διάθεσή της και μέσα για να καθυστερήσει τη διαδικασία του τοκετού, κάτι που όπως δίνει την ευκαιρία στους γυναικολόγους να βοηθήσουν στην ανάπτυξη του εμβρύου ακόμα περισσότερο.
Και για να δώσουμε την πραγματική διάσταση του προβλήματος σε παγκόσμιο επίπεδο να αναφέρουμε ότι σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας το ποσοστό των πρόωρων νεογνών που γεννιούνται σε ετήσια βάση (δηλαδή αυτών που δεν καταφέρνουν να συμπληρώσουν 37 εβδομάδες στο πρώτο τους σπίτι) κυμαίνεται από 5-18% του συνολικού αριθμού των παιδιών που γεννιούνται σε 184 διαφορετικές χώρες. Ο συνολικός αριθμός των νεογνών που γεννήθηκαν πρόωρα ξεπερνά τα 15 εκατ. ενώ μόνο το 2015 ένα εκατ. μωρά που γεννήθηκαν πρόωρα δεν κατάφεραν να επιβιώσουν, με το 60% να έχουν γεννηθεί σε χώρες της Αφρικής και της Νοτιοανατολικής Ασίας. Το ανάλογο ποσοστό των μωρών που γεννιέται πρόωρα στην Αυστραλία κυμαίνεται σε ετήσια βάση γύρω στο 10% του συνολικού αριθμού των παιδιών που έρχονται στον κόσμο όταν αναφερόμαστε στον γενικό πληθυσμό, ενώ αυξάνεται στο 15% για τους ιθαγενείς της χώρας.
Για όσους δεν έχουν ζήσει την αγωνία που ζει κάθε μάνα όταν της ανακοινώνουν ότι θα γεννήσει πρόωρα και ότι το μωρό της κινδυνεύει, η έρευνα του Δρ Γεωργίου ίσως να μην τους συγκινήσει. Για όσες όμως μητέρες έχουν ζήσει τις ατέλειωτες ώρες αναμονής στη μονάδα εντατικής θεραπείας νεογνών κάποιου νοσοκομείου, επειδή εκεί νοσηλεύεται το παιδί τους που γεννήθηκε πρόωρα, για όσες τρέχουν για χρόνια μετά σε πνευμονολόγους, σε παιδίατρους αναπτυξιολόγους που τους επαναλαμβάνουν ότι θα πρέπει να αποδεχθούν την καθυστέρηση και όλα τα άλλα προβλήματα υγείας που αυτό αντιμετωπίζει, αλλά και για όσες μητέρες φαντάζονταν την ημέρα της γέννησης του μωρού τους ως μια από τις πιο ευτυχισμένες της ζωής τους και αυτή εξελίχθηκε σε μέρα αβάστακτου πόνου, η έρευνα του ομογενή επιστήμονα δεν τις συγκινεί μόνο. Δίνει τόσο σε αυτές, όσο και στους μικρούς μαχητές της ζωής ελπίδα για μία καλύτερη και υγιέστερη ζωή.
Πηγή: neoskosmos.com