Μετά από σχεδόν τριών χρόνων προσπάθειες το πολύτιμο υλικό των Αρχείων Δαρδάλη αξιολογήθηκε από ειδικούς -όπως ήταν άλλωστε η δέσμευση του Πανεπιστημίου La Trobe- και αναρτήθηκε στο διαδίκτυο.
Επιπλέον, άλλαξε στέγαση και μεταφέρθηκε στις αίθουσες ενός σχολείου το οποίο δεν λειτουργεί σήμερα, βρίσκεται δε στον εξωτερικό χώρο του Πανεπιστημίου.
Καταλαμβάνει 18 αίθουσες, στην πλειονότητά του, όμως, το υλικό βρίσκεται ακόμη σε κιβώτια, λόγω έλλειψης χώρου.
Σε έκθεση, στο διάδρομο, μετά την είσοδο, είναι ορισμένες τοπικές στολές, και μικρά δείγματα πλούσιου υλικού -δωρεά ομογενών- όπως των αείμνηστων Αλφρέδου Κουρή και Στάθη Ραφτόπουλου.
Σε αίθουσα που... κραυγάζει για ανακαίνιση βρίσκεται μια έκθεση πολύτιμου φωτογραφικού υλικού, μικρό δείγμα του οποίου δημοσιεύεται σε αυτό εδώ το αφιέρωμα σήμερα.
Τα βιβλία, ανυπολόγιστης μουσειακής αξίας, βρίσκονται σε κιβώτια, επιμελώς μεν τακτοποιημένα, μακριά όμως από τη θέα του κοινού και την αξιοποίησή τους.
Το εύλογο ερώτημα «γιατί δεν είναι σε ράφια». Η απάντηση που πήραμε, κατά την επίσκεψή μας εκεί, ήταν ότι «δεν υπάρχουν ράφια, αλλά ούτε και ο κατάλληλος χώρος. Μπορούν, όμως, να βγουν, ανά πάσα στιγμή, εκείνα τα οποία θα φανούν χρήσιμα σε ερευνητές'.
Η ΔΙΑΣΩΣΗ ΤΟ ΚΥΡΙΟΤΕΡΟ
Να υπενθυμίσουμε ότι η δέσμευση του Πανεπιστημίου La Trobe, να χρηματοδοτήσει τριετές πρόγραμμα για την καταγραφή, αξιολόγηση και, στη συνέχεια, ανάρτηση του υλικού στο διαδίκτυο, ώστε να είναι προσιτό και προσβάσιμο στους ερευνητές, αλλά και σε κάθε ενδιαφερόμενο, ήταν αποτέλεσμα δικαστικού αγώνα στον οποίο πρωτοστάτησε ο ομογενής Τάσος Ρέβης, επωμιζόμενος και το βαρύ υλικό κόστος.
«Πίστευα και εξακολουθώ να πιστεύω, ότι θα ήταν τραγικό -αν όχι και ασυγχώρητο λάθος- να μέναμε αδρανείς και να αφήναμε τα πράγματα στην τύχη τους μετά το κλείσιμο του ΕΚΕΜΕ τον Δεκέμβρη του 2008, από το ίδιο το Πανεπιστήμιο.
Προσωπικά θα το θεωρούσα μεγάλη ήττα αν αδρανούσαμε. Ήμουν διατεθειμένος να επιτύχω τη διάσωσή τους με οποιοδήποτε υλικό κόστος το οποίο και επιβαρύνθηκα ο ίδιος. Σήμερα με την ολοκλήρωση της αξιολόγησης του υλικού και την ανάρτησή του στο διαδίκτυο, αισθάνομαι ικανοποιημένος και, αν θέλεις, δικαιωμένος. Ο αγώνας που κάναμε με τα μέλη της Επιτροπής Νίκο Κατρή, Σπύρο Ρομποτή, Γιώργο Πάγκαλη και Γιώργο Παπαδόπουλο, δεν πήγε χαμένος» θα πει ο πρόεδρος της Εταιρίας Ελληνικών Μελετών (Society of Hellenic Studies), κ. Τάσος Ρέβης.
Πώς κρίνει, όμως, την κατάσταση σήμερα που βρισκόμαστε μπροστά στη μεγάλη πρόκληση της αξιοποίησης του υλικού;
«Eδώ, χρειάζεται μεγάλη προσοχή και, κυρίως, αξιολόγηση των δυνάμεων. Τι μπορούμε δηλαδή να κάνουμε ως παροικία. Τι να απαιτήσουμε, αλλά και τι είμαστε διατεθειμένοι να προσφέρουμε οι ίδιοι. Το βέβαιο είναι ότι δεν θα πρέπει να αδρανήσουμε. Οφείλουμε να δείξουμε, ως παροικία, ότι ενδιαφερόμαστε για το μέλλον των Αρχείων Δαρδάλη. Ότι είμαστε διατεθειμένοι να συμβάλλουμε, δυναμικά, για την αξιοποίησή τους. Από την πλευρά του Πανεπιστημίου επιτεύχθηκε η διάσωση, ταξινόμηση και ανάρτηση του υλικού. Επίσης υπάρχει δέσμευση για την εφ' όρου ζωής διατήρησή του κάτω από υγιείς (κατάλληλες) συνθήκες. Ευνόητο, τώρα, να ζητά το Πανεπιστήμιο και τη συνδρομή της παροικίας προκειμένου να γίνει το επόμενο και ουσιαστικό βήμα που είναι η αξιοποίηση του υλικού. Εκείνο που εισπράττουμε αυτή τη στιγμή είναι ότι χρησιμοποιείται, σ' ένα βαθμό, από τους ερευνητές.
Θα πρέπει, όμως, κατά τη γνώμη μου, η συνεργασία με το Πρόγραμμα Ελληνικών Σπουδών να είναι πιο στενή και ευρύτερης κλίμακας. Είναι κάτι που επιβάλλεται να γίνει σε μεγαλύτερο βαθμό. Τα Αρχεία Δαρδάλη, εκτιμώ, θα μπορούσαν να φανούν πολύτιμα στους σπουδαστές όχι μόνο της γλώσσας, αλλά του πολιτισμού και κυρίως της ιστορίας του Ελληνισμού της Αυστραλίας» τονίζει ο κ. Ρέβης.
ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΜΑΡΑΘΩΝΑ
Ήταν ένας σύντομος πρωινός καφές στο 'πόδι', η συνάντησή μας, πριν λίγες μέρες, με την ομάδα των Αρχείων Δαρδάλη, τον καθηγητή Christopher Mackie, την βιβλιοθηκάριο του Πανεπιστημίου La Τrobe, Eva Finch, τον Λεωνίδα Βέικο και τον Μιχάλη Πρωτόπαπα, στο νέο σπίτι των ταξινομημένων (πλέον) Αρχείων Δαρδάλη.
Η πρόταση, να μας ξεναγήσουν οι ειδικοί και να πάρουμε μια ολοκληρωμένη εικόνα «του μαραθώνιου που κερδήθηκε». Ακριβώς αυτή ήταν και η δική μας πρόθεση, διαφορετικά προς τι όλη αυτή η ατέρμονη περιοδεία πριν φτάσουμε στον ακριβή προορισμό μας...
Διακαής εντούτοις και προέχουσα ερώτηση, αφού ο χρόνος έτρεχε, «ποια θα είναι η εξέλιξη των Αρχείων Δαρδάλη».
«Είναι εδώ και είναι ζωντανά» έρχεται γρήγορη η απάντηση του καθηγητή Mackie.
«Στη διάθεση των ερευνητών που πρέπει να πω ότι ήδη κάνουν χρήση του υλικού στον τομέα της μελέτης τους.
Για να γίνουν, όμως, περισσότερα, απαιτείται και η συμβολή της ελληνικής παροικίας. Απαραίτητη προϋπόθεση, το ενδιαφέρον της ομογένειας και των οργανισμών της, το οποίο, πρέπει να πω, ότι δεν έχουμε δει ακόμη. Ο ρόλος σας να το μεταβιβάσετε».
Η περιοδεία δεν έχει ακόμη πραγματοποιηθεί, προφτάσαμε, εντούτοις, να δούμε, μια ολόκληρη αίθουσα με στιβαγμένα κιβώτια γεμάτα από βιβλία και άλλα με έγγραφα. Έκανα τη γρήγορη σκέψη ότι θα μπορούσαν μέσα σ' αυτήν την ίδια αίθουσα, να είχαν τακτοποιηθεί σε ράφια. Μαζί μου θα συμφωνήσει και κάποιος από την ομάδα αξιολόγησης του υλικού. «Ναι, θα ήταν δυνατόν για να είναι προσβάσιμα και στο κοινό».
Ο καθηγητής θα επανέλθει στο ρόλο της παροικίας, τονίζοντας ότι «για να αξιοποιηθεί το υλικό, όπως προτείνετε, θα πρέπει να έχω χειροπιαστό το ενδιαφέρον της παροικίας για να το μεταφέρω στον αντιπρύτανη. Μόνο με μια συνεργασία, θα μπορούσαν να γίνουν εντυπωσιακά έργα, όπως, για παράδειγμα, μια έκθεση σε κάποια αίθουσα οργανισμού, από τους πολλούς που αριθμεί η παροικία.
Θεματικές εκθέσεις είναι εξάλλου μέσα στο πρόγραμμά μας, με πρώτη εκείνη του Ελληνικού ποδοσφαίρου για την οποία θα έχουμε συγκεκριμένες πληροφορίες σε μερικές εβδομάδες».
ΕΝΑ ΑΞΙΟΛΟΓΟ ΔΕΙΓΜΑ
Αισιόδοξος από τη φύση του, ο 'σωτήρας' των Αρχείων κ. Ρέβης, θα δηλώσει ικανοποιημένος με το χώρο που βρίσκονται.
«Κοιτάξτε, όταν κάποιος κινδυνεύσει να χαθεί, και μετά, όχι μόνο διασωθεί, αλλά βρεθεί και σ' ένα υγιές περιβάλλον, θα πρέπει να είναι ευγνώμων. Ναι, είμαι ικανοποιημένος που βρίσκονται εδώ, γιατί πρωτίστως δεν κινδυνεύουν. Είναι ασφαλή. Συμφωνώ με τον καθηγητή, ότι πρέπει η παροικία να ενδιαφερθεί, γιατί αυτό θα εξασφαλίσει, κατά κάποιο τρόπο και την μελλοντική τους πορεία. Οπωσδήποτε δεν μας ικανοποιεί να μείνει το μεγαλύτερο μέρος σε κιβώτια. Θα μπορούσαν να γίνουν θεματικές εκθέσεις, όπως διαπιστώσαμε και στην πρώτη ενδεικτική έκθεση που έγινε στη Βιβλιοθήκη του La Trobe University τον περασμένο Δεκέμβρη. Θυμάστε;»
Ναι, πολύ ζωντανά μάλιστα.
«Τα εκθέματα έχουν επιλεγεί με μεγάλη προσοχή, ώστε να είναι αντιπροσωπευτικά της μεγάλης και αξιόλογης πορείας των Ελλήνων της Αυστραλίας. Σηματοδοτεί, μ' έναν ιδιαίτερα εκφραστικό τρόπο την προσφορά τους σ' αυτήν τη χώρα, εδώ και πάνω από ένα αιώνα», είχε πει ο αντιπρύτανης, καθηγητής John Dewar.
Το εκθεσιακό υλικό, να υπενθυμίσουμε, ήταν σε πέντε -συμβολικού χαρακτήρα- ενότητες, με τίτλους: «Τα πρώτα κύματα της μετανάστευσης», «Διατήρηση της κουλτούρας», «Κρατώντας ζωντανή την πίστη», «Στο χώρο της δουλειάς», «Το χτίσιμο της παροικίας», «Ελληνοαυστραλοί».
Αναμφίβολα. μελετήθηκε με ιδιαίτερη προσοχή η επιλογή του υλικού, ώστε, σ' αυτήν την πρώτη έκθεση, να δοθεί το πρώτο στίγμα της όλης προσπάθειας, αλλά και της ανυπολόγιστης αξίας του υλικού.
ΜΟΝΟ Η ΑΡΧΗ
Δεσμευτικός, ακούστηκε αυτήν την ίδια μέρα, στα εγκαίνια της έκθεσης Αρχείων Δαρδάλη και ο καθηγητής Mackie: «Η έκθεση αυτή δεν είναι παρά μόνο μία αρχή. Υπάρχουν πάρα πολλές προοπτικές για την αξιοποίηση του υλικού, τις οποίες θα διερευνήσουμε και θα εκμεταλλευτούμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Θα μπορούσαν, για παράδειγμα, να γίνουν θεματικές, επί μέρους εκθέσεις, όπως για το ελληνικό ποδόσφαιρο στην Αυστραλία, τον πολιτισμό, τον εργασιακό χώρο, τομείς, που σήμερα έχουμε απλά αγγίξει. Βασική, βέβαια, προϋπόθεση, το ενδιαφέρον της παροικίας.
Μ' αυτήν την έκθεση, μας δίνεται η ευκαιρία να σφυγμομετρήσουμε, πώς η ίδια η ομογένεια επιθυμεί να αξιοποιηθεί αυτό το υλικό», είχε πει τότε με έμφαση ο καθηγητής, πράγμα που επανέλαβε με τον ίδιο τόνο και στην πρόσφατη συνάντησή μας.
Η σφυγμομέτρηση για την οποία μίλησε τότε o κ. Mackie έγινε, ως φαίνεται, και το αποτέλεσμα, ίσως να μην ήταν το αναμενόμεο. Διαφορετικά, γιατί να πει τώρα, εμμέσως πλην σαφώς, ότι 'η παροικία δεν πλησιάζει ίσως όσο θα έπρεπε το Πανεπιστήμιο La Trobe';
ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΑΞΙΔΕΨΕΙ
Τη 'ζωτικότητα' του υλικού των Αρχείων Δαρδάλη, υπογραμμίζει, στην πρόσφατη επίσκεψή μας, εκεί, η επικεφαλής της διαδικασίας αξιολόγησης και ανάρτησης του στο διαδίκτυο, αλλά και της περαιτέρω τύχης τους, κ. Eva Finch.
«Tο υλικό μπορεί κάλλιστα να ταξιδέψει. Και, μάλιστα, σχετικά εύκολα. Ορισμένα εκθέματα, σημειώστε, είναι έτοιμα σε ειδικές συσκευές που μεταφέρονται χωρίς κανένα απολύτως πρόβλημα. Είμαστε ανοιχτοί σε προτάσεις» θα πει μ' ενθουσιασμό.
Θα επαναλάβει, επίσης, την ικανοποίησή της για το γεγονός ότι «το αποτέλεσμα ξεπέρασε κάθε προσδοκία και μ' αυτήν την ευκαιρία θα ήθελε να συγχαρεί όλα τα μέλη της ομάδας της». Παρόντες, στη συγκεκριμένη συνάντηση, εκτός από τον καθηγητή Chris Mackie και την ίδια, ο Λεωνίδας Βέικος και ο Μιχάλης Πρωτόπαπας.
Συνεργασία με άλλους φορείς της ομογένειας, ακόμη και εκτός Αυστραλίας είχε εκφράσει και στο παρελθόν, λέγοντας συγκεκριμένα: «Έχουμε πολλά να μάθουμε και από άλλα κέντρα που έχουν στην κατοχή τους παρόμοιο υλικό, όπως, για παράδειγμα, η Ιερά Αρχιεπισκοπή Αμερικής, μέλη της οποίας είδα σε πρόσφατο ταξίδι μου εκεί και ανταλλάξαμε ιδέες για μελλοντική συνεργασία με το Πανεπιστήμιο».
ΕΜΠΛΟΥΤΙΣΜΟΣ
Το θέμα του εμπλουτισμού του υλικού των Αρχείων Δαρδάλη με νέο υλικό, είχαμε συζητήσει με τον κ. Ρέβη από τα πρώτα στάδια της διάσωσης και αξιολόγησής τους.
Είχε πει συγκεκριμένα: «Η Εταιρία Ελληνικών Μελετών θα συνεχίσει το έργο της για τη μεγίστη αξιοποίηση αυτού του υλικού, το οποίο μάλιστα υπάρχει περιθώριο να εμπλουτιστεί. Γνωρίζω ότι σε πολλά σπίτια ομογενών βρίσκεται ολόκληρος θησαυρός αντικειμένων και κάποιο από το υλικό αυτό θα μπορούσε να ενσωματωθεί με το υλικό που ήδη υπάρχει.
Θα έλεγα, μάλιστα, ότι θα μπορούσε να παίξει ρόλο ως η κιβωτός του Ελληνισμού. Ήδη γίνονται διαβήματα για συνεργασία με άλλα κέντρα της Διασποράς που έχουν παρόμοιο υλικό για ανταλλαγή ιδεών και αξιοποίηση των αρχείων στο μέγιστο βαθμό» ανέφερε ο κ. Ρέβης.
Θεωρήσαμε εύστοχο να θίξουμε το θέμα του εμπλουτισμού του υλικού με νέο από την ευρύτερη παροικία, στη συνάντησή μας με τον καθηγητή Mackie, την κ. Finch και την ομάδα τους.
«Δεν υπάρχει χώρος για να εμπλουτιστεί αυτή η συγκεκριμένη συλλογή. Πρακτικά, δε γίνεται», ήταν η απάντηση του κ. Mackie. «Εκείνο, όμως, το οποίο είναι εφικτό, είναι η συνεργασία με ομογενειακούς φορείς που έχουν στην κατοχή τους παρόμοιο υλικό όπως, για παράδειγμα, η Ελληνική Κοινότητα Μελβούρνης. Θα μπορούσαμε, σε συνεργασία μαζί τους, να κάνουμε εντυπωσιακά πράγματα. Εμείς, μην ξεχνάτε, ότι έχουμε και την τεχνογνωσία την οποία προσφέρουμε πολύ ευχαρίστως. Είμαστε σε αναμονή», θα καταλήξει ο καθηγητής Mackie, επισφραγίζοντας την ανάγκη της συνεργασίας με την ελληνική παροικία, αρχής γενομένης από την Ελληνική Κοινότητα Μελβούρνης.
Τα αρχεία που κατέχει η ίδια, πολύτιμα, μετά από ορισμένες ανώμαλες προσγειώσεις, φαίνεται να έχουν βρει το δρόμο για την αξιοποίηση που τους ταιριάζει, χάρις στις επίπονες και επίμονες ενέργειες του παρόντος Διοικητικού Συμβουλίου.
Δηλώσεις επ' αυτού, έχουμε τη διαβεβαίωση ότι θα γίνουν σύντομα, εκείνο το οποίο όμως έχει σημασία είναι ότι το πνεύμα αγαστής συνεργασίας με το Πανεπιστήμιο La Trobe, και την Εταιρεία Ελληνικών Μελετών, το θεωρούμε δεδομένο.
Εξάλλου επανειλημμένα έχουν καταγραφεί δηλώσεις του προέδρου της Ελληνικής Κοινότητας, Βασίλη Παπαστεργιάδη, όσον αφορά τα Αρχεία Δαρδάλη, όπου πιστοποιείται η ένθερμη υποστήριξή του στο συγκεκριμένο έργο: «Οπωσδήποτε υποστηρίζουμε την όλη κίνηση και τις δραστηριότητες της Εταιρίας Ελληνικών Μελετών. Πρόκειται για ένα έργο μεγάλης σπουδαιότητας, που αξίζει να υποστηριχτεί, δεδομένου ότι είναι ένα σημαντικό κομμάτι του κορμού αυτής της ίδιας της παροικίας. Είναι μια έκφραση της ελληνικής παράδοσης, αλλά και των επιτευγμάτων της στην Αυστραλία».
Να σημειωθεί, εξάλλου, ότι η Ελληνική Κοινότητα Μελβούρνης εκπροσωπείται στην Επιτροπή Ελληνικών Μελετών από τον κ. Γιώργο Πάγκαλη.
ΘΗΣΑΥΡΟΣ
«Πραγματικό θησαυρό» χαρακτηρίζει το υλικό των Αρχείων Δαρδάλη, η Τζουλιάνα Χαρπαντίδου, η οποία έχει προσληφθεί από την Ελληνική Κοινότητα Μελβούρνης ως ερευνήτρια, για τη συγγραφή της ιστορίας του οργανισμού.
«Δεν περίμενα να βρω όλον αυτόν τον πλούτο αρχειακού υλικού, έναν πραγματικό θησαυρό για τον ερευνητή, που το αντικείμενό του σχετίζεται με την παρουσία του Έλληνα μετανάστη στην Αυστραλία.
Αναμφίβολα, η ανάρτηση του υλικού στο διαδίκτυο καθιστά την όλη διαδικασία ευκολότερη, για τον κάθε ερευνητή, απαραίτητη είναι εντούτοις και η συμβολή των ειδικών που σε φέρνουν σ' επαφή με το 'φυσικό' αντικείμενο για το οποίο ενδιαφέρεσαι.
Πιστεύω ότι τα Αρχεία Δαρδάλη είναι ένα πραγματικά πολύτιμο απόκτημα για την ομογένεια και το ζητούμενο βέβαια είναι να αξιοποιηθούν όσο το δυνατόν καλύτερα» καταλήγει η Τζουλιάνα Χαρπαντίδου.
ΠΡΟΣΒΑΣΗ, ΤΟ ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ
Από τη συντονίστρια του Προγράμματος Ελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου La Trobe, Δρ Μαρία Ηροδότου, ζητήσαμε να τοποθετηθεί στο θέμα αξιοποίησης των Αρχείων Δαρδάλη, ξεκινώντας από την ερώτηση «ποια η συνεργασία μεταξύ του προγράμματος που συντονίζει και των στοιχειοθετημένων πλέον Αρχείων Δαρδάλη».
Η απάντηση: «Aν κοιτάξει κανείς διαχρονικά τις Νεοελληνικές Σπουδές στο Πανεπιστήμιο La Trobe, διαπιστώνει ότι το Πρόγραμμα (Τμήμα) Νεοελληνικών Σπουδών προϋπήρχε του ΕΚΕΜΕ. Με την ίδρυση του ΕΚΕΜΕ δημιουργήθηκαν δύο ξεχωριστές οντότητες. Το μεν Πρόγραμμα Ελληνικών Σπουδών είχε ρόλο καθαρά διδακτικό και ερευνητικό (με μεταπτυχιακές σπουδές), το δε Κέντρο είχε ρόλο ερευνητικό με τη συγκέντρωση αρχειακού υλικού, συνεργασία με διάφορους φορείς (πανεπιστήμια, παροικιακούς οργανισμούς κ.λπ.). Από την αρχή της ίδρυσής του είχαν τεθεί αρκετοί περιορισμοί, όπως, για παράδειγμα, δεν ήταν σε θέση να προσφέρει μεταπτυχιακές σπουδές. Αυτό γινόταν μόνο μέσω του Προγράμματος.
Είναι λάθος να πιστεύεται ότι δεν υπήρχε συνεργασία μεταξύ των δύο. Συνεργασία υπήρχε, γιατί μέλη του Προσωπικού του Τμήματος/Προγράμματος ανήκαν σε επιτροπές του ΕΚΕΜΕ και ο διευθυντής του ΕΚΕΜΕ δίδασκε στο Τμήμα και επέβλεπε την εκπόνηση διατριβών (ΜA, PhD). Στη διοργάνωση Συνεδρίων συμμετείχε το προσωπικό και των δύο φορέων».
ΤΟ ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ
Ποιο είναι το ζητούμενο σήμερα;
«Στην παρούσα φάση αυτό που μας απασχολεί είναι, αφενός μεν, η ανάπτυξη του Προγράμματος Νεοελληνικών Σπουδών, αφετέρου δε, η αξιοποίηση των Αρχείων Δαρδάλη. Αυτό θα δώσει τη δυνατότητα για ανάπτυξη της έρευνας και, κατά συνέπεια, την ανάπτυξη των μεταπτυχιακών σπουδών που πρέπει να είναι από τους βασικούς στόχους της αξιοποίησης των Αρχείων. Αυτό φυσικά δεν πρέπει να περιοριστεί στα ελληνικά. Η ύπαρξη του υλικού πρέπει να γίνει γνωστή σε γενικότερη κλίμακα, δηλαδή σε όλα τα πανεπιστήμια της Αυστραλίας και του εξωτερικού που ασχολούνται με θέματα μετανάστευσης, διασποράς, πολυπολιτισμού, κ.λπ. Γι' αυτό, μεγάλη σημασία έχει η πρόσβαση στα Αρχεία που πρέπει να είναι ηλεκτρονική με την έννοια της απευθείας επαφής με το υλικό.
Τα Αρχεία χρησιμοποιήθηκαν πολλές φορές από φοιτητές και μέλη του προσωπικού του Προγράμματος Ελληνικών Σπουδών για εκπόνηση διατριβών και για επιστημονικές ανακοινώσεις σε συνέδρια. Αυτή η συνεργασία θα πρέπει να ενισχυθεί.
Ακόμη, τα Αρχεία σε συνεργασία με το Πρόγραμμα, μπορούν να παίξουν ρόλο στην προβολή των Νεοελληνικών Σπουδών. Αυτό μπορεί να γίνει (μεταξύ άλλων) κατορθωτό με: α) ανάπτυξη σχέσεων με σχολεία (όχι μόνο παροικιακά, αλλά και κρατικά) και οργάνωση επισκέψεών τους στους πανεπιστημιακούς χώρους, όπου μπορούν να διοργανώνονται διάφορες δραστηριότητες για ενεργό συμμετοχή των μαθητών, β) εκθέσεις του υλικού με τη συνεργασία διαφόρων φορέων και γ) διοργάνωση επιστημονικών συνεδρίων από κοινού με το Πρόγραμμα.
Αυτό που προέχει, όμως, είναι να αποφασίσει το Πανεπιστήμιο, αν τα Αρχεία θα στεγαστούν μόνιμα στο Πανεπιστήμιο και πού ακριβώς και αν θα προσληφθεί προσωπικό που θα αναλάβει αυτούς τους ρόλους που προαναφέραμε. Χωρίς αυτές τις προϋποθέσεις, δεν μπορούν να παίξουν κάποιο ρόλο ούτε να αναπτυχθεί συνεργασία. Γι' αυτό πρωταρχική σημασία έχει η πρόσβαση και λειτουργία των Αρχείων» καταλήγει η Δρ Ηροδότου.
ΙΔΑΝΙΚΗ ΛΥΣΗ
Πίσω στον καθηγητή Mackie για περαιτέρω δέσμευση για την αξιοποίηση των Αρχείων Δαρδάλη.
«Αυτή τη στιγμή υπάρχει η σκέψη της συνένωσης του Προγράμματος Ελληνικών Σπουδών και των Αρχείων με πρόσληψη ακαδημαϊκού και μη προσωπικού.
Θα είναι η ιδανική λύση για την ανάπτυξη του Προγράμματος αλλά και την αξιοποίηση των Αρχείων.
Δεν είμαι σε θέση να κάνω συγκεκριμένες δηλώσεις ακόμη, δεδομένου ότι το όλο θέμα είναι στο τραπέζι των συζητήσεων. Αυτή τη στιγμή τα Αρχεία εξυπηρετούνται από τη Βιβλιοθήκη. Αυτό, όμως, το πρόγραμμα λήγει στο τέλος του χρόνου».
Ακόμη ένας λόγος περισσότερος να ληφθούν οι σωστές αποφάσεις, τόσο για το μέλλον των Αρχείων όσο και για την περαιτέρω ανάπτυξη του Προγράμματος, άμεσα.
Πηγή: neoskosmos.com